@article { author = {Mousavi, S. K and Pezeshkpoor, P}, title = {Effects of planting pattern on pea (Pissum sativum L.) production in dryland situation of Lorestan province}, journal = {Iranian Journal of Field Crops Research}, volume = {4}, number = {2}, pages = {375-384}, year = {2006}, publisher = {Ferdowsi University of Mashhad}, issn = {2008-1472}, eissn = {2423-3978}, doi = {10.22067/gsc.v4i2.1275}, abstract = {In order to select optimum spatial arrangement (row and plant space) and its effects on grain and biological yield of pea (Pissum sativum L.), Spring Pea-2 line, a 2-years (2002-3, and 2003-4 growing season) field experiment were conducted in Agricultural Research Station of Kohdasht in Lorestan Province. The experimental design was a split-plot with 4 replications. The experiment had 2 factors: row spacing at 2 levels (30 and 50 cm) as main plot, and plant space at 4 levels (5, 10, 15, and 20 cm) as subplot. Increase in row space from 30 to 50 cm, and plant space from 5 to 20 cm, reduced pea pod number per unit area by 30, and 67 % , respectively. Pea biomass and seed production showed an asymptotic respopnse to crop density. On the basis of hyperbolic function, maximum grain yield for 2002 and 2003 years were estimated as 2738 and 1067 kg/ha, respectively. On the basis of 2 years results, the maximum grain yield (1050 kg/ha) and biomass (3001 kg/ha) was belonged to the 30×5 cm spatial arrangement with density of 67 plants/m2. Therefore, this spatial arrangement is recommended for grain or forage production in dryland situation of Lorestan Province and other similar climates.}, keywords = {}, title_fa = {تأثیر آرایش کاشت بر تولید محصول نخود فرنگی (Pissum sativum L.) در شرایط دیم استان لرستان}, abstract_fa = {به منظور انتخاب بهترین فاصله ردیف کاشت و تراکم بوته و تأثیر آنها بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک نخودفرنگی لاین امیدبخش اسپرینگ‌پی2، آزمایشی به مدت دو سال (سال‌های زراعی 82-1381 و 83-1382) در منطقه کوهدشت استان لرستان به اجراء در آمد. آزمایش به صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فواصل ردیف در دو سطح 30 و 50 سانتی‌متر عامل اصلی و فواصل بوته روی ردیف در چهار سطح 5 ، 10 ، 15 و 20 سانتی‌متر عامل فرعی آزمایش بود. افزایش فاصله ردیف کاشت از 30 به 50 سانتی‌متر و افزایش فاصله بوته‌ها روی ردیف کاشت از 5 به 20 سانتی‌متر به ترتیب موجب کاهش 30 درصدی و 67 در‌صدی تعداد غلاف نخود‌فرنگی در واحد سطح شد. تولید زیست‌توده و دانه نخودفرنگی نسبت به افزایش تراکم کاشت پاسخ مجانب‌داری نشان داد. براساس معادلات هذلولی برازش‌ داده شده، حداکثر عملکرد دانه برای سال‌های زراعی 82-1381 و 83-1382 به ترتیب برابر 2738 و 1067 کیلو‌گرم در هکتار برآورد شد. براساس میانگین دو سال آزمایش آرایش کاشت 30×5 سانتی‌متر با تراکم 67 بوته در مترمربع با 1050 و 3001 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را به خود اختصاص داد؛ از این رو برای تولید دانه و علوفه در شرایط دیم استان لرستان و شرایط آب‌و‌هوایی مشابه چنین آرایش کاشتی توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {}, url = {https://jcesc.um.ac.ir/article_28687.html}, eprint = {https://jcesc.um.ac.ir/article_28687_6df5f1e2829008424a419f403979b76f.pdf} }