2024-03-29T05:09:21Z
https://jcesc.um.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=4223
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
استفاده از مدل رقابتی واکنش سطح بهمنظور بررسی رقابت در تراکمها و ترکیبهای مختلف کشت مخلوط کنجد (Sesamum indicum) و لوبیا (Phaseolus vulgaris)
علیرضا
کوچکی
مهدی
نصیری محلاتی
یاسر
علیزاده
روح اله
مرادی
مدل واکنش سطح میزان عملکرد را بر اساس تراکم پیش بینی میکند و دارای اهمیت خاصی در برآورد رقابت و میزان کاهش عملکرد در تراکم های مختلف و انتخاب تراکم بهینه از نظر عملکرد میباشد. به منظور ارزیابی میزان رقابت بین و درون گونهای دو گیاه کنجد (Sesamum indicum) و لوبیا (Phaseolus vulgaris) در شرایط کشت مخلوط و خالص آزمایشی در سال زراعی 89- 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و 16 تیمار به اجرا در آمد. بر اساس پیش بینی مدل، حداکثر عملکرد دانه در یک بوته ایزوله لوبیا، 33 گرم بوده که از حداکثر عملکرد کنجد (17 گرم در بوته) بیشتر بود. فضای مورد نیاز برای رسیدن به حداکثر عملکرد در لوبیا 6/0 مترمربع و در کنجد 1/0 مترمربع بود. لوبیا در رقابت با کنجد چه در تولید دانه و چه تولید بیوماس گیاه برتر بود و ضریب رقابتی برای دانه و بیوماس لوبیا به ترتیب 35/0 و 3/0 به دست آمد که نشاندهنده مهمتر بودن رقابت درونگونهای نسبت به بین گونهای در لوبیا بوده و برای کنجد ضریب رقابتی 6/2 و 9/2 به ترتیب برای تولید دانه و بیوماس به دست آمد که نشان دهنده مهم تر بودن رقابت بین گونهای نسبت به درونگونهای در کنجد می باشد. بیشترین عملکرد کنجد و لوبیا در تراکم 40 بوته در متر مربع و 20 بوته در متر مربع به ترتیب با 195 و 300 گرم در متر مربع به دست آمد. بالاترین نسبت برابری زمین (14/1) نیز در تیمار 20 بوته لوبیا 10 بوته کنجد در متر مربع مشاهده شد.
تراکم
رقابت
کشت مخلوط
مدل واکنش سطح
نسبت برابری زمین
2014
09
23
335
342
https://jcesc.um.ac.ir/article_36608_2fb51abc8adfa08f5d40d184cd16dd10.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
بررسی روند تغییرات عملکرد دانه و برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک گندم (Triticum aestivum L.)، ذرت (Zea mays L.)و برنج (Oryza sativa L.) در طی چند دهه اخیر در ایران
سعید
صوفی زاده
اسکندر
زند
رضا
دیهیم فرد
سعیده
اسماعیل زاده
قرن بیستم شاهد افزایش قابل ملاحظهای در عملکرد گیاهان زراعی بوده است. با این حال پیشبینی شده است تا سال 2050 جمعیت جهان به سقف 4/10 میلیارد نفر خواهد رسید که در این صورت نیاز به تولید محصولات کشاورزی جهانی به میزان 60 الی 110 درصد افزایش خواهد یافت. در مطالعه حاضر به منظور بررسی روند افزایش عملکرد سه گیاه گندم، ذرت و برنج در طی چند دهه اخیر در ایران، اقدام به جمعآوری دادههای مورفولوژیک و زراعی ارقام رایج سه گیاه زراعی گندم، ذرت و برنج در کشور برای سالهای 1336 الی 1391 شد. به منظور پی بردن به میزان پیشرفت صورت گرفته در هر یک از صفات مورد بررسی معادله رگرسیون خطی به دادههای موجود برازش داده شد. بر اساس یافتههای تحقیق حاضر عملکرد دانه گندم و ذرت در دورههای مذکور به طور معناداری افزایش یافته است حال آنکه عملکرد برنج افزایش اندکی را نشان میدهد. نتایج نشان میدهد عملیات بهنژادی در جهت کاهش ارتفاع بوته برای محصولات گندم و ذرت به شکل موفقی عمل کرده و در محصول گندم این پیشرفت در گندم بهاره بیشتر بوده اما در رابطه با برنج پیشرفت معناداری مشاهده نشد. در رابطه با وزن هزاردانه تغییرات بسیار اندکی برای محصول گندم مشاهده شد که این افزایش در وزن هزار دانه بیشتر در رابطه با گندم بهاره بوده است. بررسیها نشان داد که ارقام جدید ذرت تراکمپذیری بالایی را نسبت به ارقام قدیمی نشان میدهند. بررسی روند تغییرات طول دوره رشد ارقام برنج آزاد شده در طی این مدت نیز نشان داد که طول دوره رشد به میزان زیادی کاهش یافته است. به طور کلی میتوان نتیجهگیری نمود که بهنژادی توانسته است به گونهای موثر عملکرد گندمهای پاییزه و بهاره و محصول ذرت را در ایران افزایش دهد. اما در رابطه با محصول برنج به نظر میرسد بهنژادی در ایران نتوانسته است به گونهای موفقیتآمیز عملکرد دانه این گیاه را افزایش دهد.
ارتفاع بوته
افزایش عملکرد دانه
تراکم بوته
طول دوره رشد گیاه زراعی
وزن هزار دانه
2014
09
23
343
359
https://jcesc.um.ac.ir/article_36614_41b3645fc095239f177d737e78d548df.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
تاثیر کود بیولوژیک نیتروکسین و سطوح مختلف کود شیمیایی نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم
سارا
بخشایی
پرویز
رضوانی مقدم
مرتضی
گلدانی
به منظور مطالعه تاثیر کود بیولوژیک و مقادیر مختلف کود شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم آزمایشی در سال زراعی 89-88 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش عبارت اند از: کود شیمیایی اوره در شش سطح (10، 20، 40، 80، 160 و 320 کیلوگرم در هکتار اوره)، کود بیولوژیک نیتروکسین در 2 سطح (تلقیح و عدم تلقیح) و اثر متقابل کود بیولوژیک نیتروکسین و سطوح کود شیمیایی اوره. نتایج نشان داد که استفاده از کود بیولوژیک در کنار مقادیر مختلف کود شیمیایی بر روی اکثر صفات از جمله تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در سنبله، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، و وزن هزار دانه تاثیر معنی داری داشت (01/0p≤). به طوری که تلقیح با ازتوباکتر همراه با سطوح مختلف کود شیمیایی باعث افزایش عملکرد بیولوژیک گردید و تیمار 160 کیلوگرم کود اوره در هکتار همراه با کود بیولوژیک نیتروکسین بیشترین و تیمار شاهد (صفر کیلوگرم اوره+ عدم تلقیح با کود بیولوژیک نیتروکسین) کمترین میزان عملکرد بیولوژیک را نشان دادند. به نظر می رسد افزایش عملکرد بیولوژیک در تیمارهای کود بیولوژیک همراه با کود شیمیایی می تواند به دلیل تاثیر توام باکتری های محرک رشد و کود شیمیایی نیتروژن در فراهمی عناصر غذایی برای گیاه باشد.
ازتوباکتر
اوره
باکتریهای محرک رشد
تلقیح
2014
09
23
360
368
https://jcesc.um.ac.ir/article_36624_3c62ce795778674d43e69727dc0e387f.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
تأثیر کشت مخلوط بر عملکرد بیولوژیک، درصد نیتروژن و خصوصیات مورفولوژیک گشنیز (Coriandrum sativum L.) و شنبلیله(Trigonella foenum-graecum L)
ریحانه
بیگناه
پرویز
رضوانی مقدم
محسن
جهان
به منظور بررسی ترکیبهای مختلف کشت مخلوط گشنیز و شنبلیله آزمایشی در سال زراعی 89-1388 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: کشت خالص شنبلیله (A)، 25% تراکم مطلوب گشنیز + 175% تراکم مطلوب شنبلیله (B)، 50% تراکم مطلوب گشنیز +150% تراکم مطلوب شنبلیله (C)، 75% تراکم مطلوب گشنیز +125% تراکم مطلوب شنبلیله (D)، 100% تراکم مطلوب گشنیز + 100% تراکم مطلوب شنبلیله (E)، کشت خالص گشنیز (F)،125% تراکم مطلوب گشنیز + 75% تراکم مطلوب شنبلیله (G)، 150% تراکم مطلوب گشنیز + 50% تراکم مطلوب شنبلیله (H)، 175% تراکم مطلوب گشنیز + 25% تراکم مطلوب شنبلیله (I) بود. برداشت عملکرد بیولوژیک گشنیز در 5% و در شنبلیله در 20% گلدهی گیاهان صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان دادند که تیمار B بیشترین ارتفاع و عملکرد بیولوژیک شنبلیله، بیشترین نسبت برابری زمین کلی، کمترین درصد اسانس، عملکرد اسانس و عملکرد بیولوژِیک گیاه گشنیز را به خود اختصاص داد. بیشترین ارتفاع، عملکرد بیولوِژیک، درصد و عملکرد اسانس گیاه گشنیز و کمترین عملکرد بیولوژیک گیاه شنبلیله در تیمار I مشاهده شد. بیشترین درصد نیتروژن زیست توده در گیاه شنبلیله و گشنیز به ترتیب در تیمارهای A و E مشاهده شدند.
اسانس
نسبت برابری زمین
عملکرد بیولوژیک
2014
09
23
369
377
https://jcesc.um.ac.ir/article_36631_6fc4b2ea3838b0760d16b60d69a563a8.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد 43 لاین و اکوتیپ کنجد (Sesamum indicum L.) تحت شرایط آبیاری با آب شور
سید فاضل
فاضلی کاخکی
احمد
نظامی
مهدی
پارسا
محمد
کافی
شوری آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک رشد و عملکرد گیاهان زراعی از جمله کنجد را محدود میکند. بنابراین به منظور ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد 43 اکوتیپ و لاین کنجد تحت شرایط آبیاری با آب شور ( 2/5 دسی زیمنس بر متر) آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقات شوری قطب علمی گیاهان زراعی ویژه، دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال1389 اجرا شد. نتایج نشان داد که تنها 25 اکوتیپ و لاین کنجد قادر به سبز شدن و تداوم رشد تا پایان مرحله رشد زایشی در شرایط این آزمایش بودند و بقیه در مراحل مختلف رشد از بین رفتند. تفاوت اکوتیپها از نظر عملکرد زیست توده، عملکرد دانه و اجزای عملکرد (تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول و وزن هزار دانه) معنیدار بود. بیشترین عملکرد زیست توده در اکوتیپ MSC3 به مقدار 2/73 گرم در متر مربع مشاهده شد و در 24 درصد اکوتیپ ها مقدار این صفت بیشتر از 30 گرم در متر مربع بود و بیشترین عملکرد دانه نیز در اکوتیپ MSC3 به میزان 7/24 گرم در متر مربع مشاهده شد. از نظر تعداد کپسول در بوته نیز تنوع قابل ملاحظهای بین اکوتیپهای کنجد مشاهده شد، به طوری که گستره آن بین 2 تا 57 عدد متفاوت بود. نتایج ضرایب همبستگی نیز نشان داد که عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنیداری با تعداد کپسول در بوته (**46/0 =r) و عملکرد زیستی (**94/0 = r) دارد. به نظر میرسد، جهت انتخاب اکوتیپ های متحمل به شوری، به گزینی بر اساس عملکرد دانه در شرایط مزرعه شاخص معتبری باشد. با وجود این، مطالعه بیشتر بر روی فرآیندهای رشدی و فیزیولوژیکی گیاه کنجد جهت تعیین میزان تحمل به شوری ضروری به نظر می رسد.
دانه در کپسول
شاخص برداشت
کپسول در بوته
وزن هزار دانه
2014
09
23
378
386
https://jcesc.um.ac.ir/article_36637_43f5ef2b2a663e932ba81c6adedfe488.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
ارزیابی مدلی برای شبیه سازی رشد و نمو گندم (Triticum aestivum L.) تحت شرایط تنش خشکی
فرزاد
حسین پناهی
محمد
کافی
مهدی
پارسا
مهدی
نصیری محلاتی
محمد
بنایان اول
مدلسازی یکی از ابزارهای تجزیه و تحلیل کمّی سیستمهای بیولوژیک است که کمک زیادی در شناخت اساس فیزیولوژیکی رشد و نمو گیاهان زراعی به ویژه تحت شرایط محدودیت عوامل موثر بر رشد از جمله آب می کند. در این مطالعه ابتدا مدلی با تکیه بر روش پنمن-مونتیث فائو جهت شبیه سازی تبخیر و تعرق و سایر اجزای موازنة آب خاک ساخته شد و این مدل با مدل رشد گندم، که با استفاده از مدل های پایة SUCROS و LINTUL ساخته شد تلفیق گردید. سپس آزمایشی مزرعه ای در سال زراعی 90-1389 جهت تعیین اعتبار مدل در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا در آمد. آزمایش در قالب طرح کرت های خرد شده با سه تکرار اجرا شد. برای کرت های اصلی 5 تیمار آبیاری شامل آبیاری به میزان نیاز کامل آبیاری گیاه (FI)، بدون آبیاری در فصل بهار (NI)، آبیاری به میزان 75درصد نیاز آبی گیاه (FI 75درصد)، آبیاری به میزان 50 درصد نیاز آبی گیاه (FI 50درصد) و آبیاری به میزان 25درصد نیاز آبی گیاه (FI 25درصد) در نظر گرفته شد و کرت های فرعی شامل ارقام مقاوم (پیشگام، یک رقم ریشکدار) و حساس (گاسکوژن، بدون ریشک) به خشکی گندم بودند. نیاز آبی گیاه بر اساس روش پنمن-مونتیث فائو محاسبه شد. سپس نتایج شبیه سازی با دو روش برازش رگرسیون خطی بین مشاهدات و داده های شبیه سازی شده و مقایسه آن با خط 1:1 و همچنین روش جذر میانگین مربعات خطا RMSE%)) تعیین اعتبار گردید. نتایج نشان داد که مدل روند شاخص سطح برگ رقم حساس را در شرایط بدون تنش (تیمار FI) عالی شبیه سازی کرد اما در شرایط تنش شدید (تیمارهای NI و FI25درصد) دقت شبیه سازی متوسط ارزیابی شد. در سایر سطوح آبیاری نیز دقت شبیه سازی برای رقم حساس خوب بود. شبیه سازی روند شاخص سطح برگ رقم مقاوم نیز در تمام سطوح آبیاری در درجه کیفی خوب قرار گرفت. همچنین توانایی مدل از نظر شبیه سازی حداکثر میزان شاخص سطح برگ (LAImax) و روز رسیدن به آن در هر دو رقم عالی ارزیابی شد. مدل تولید ماده خشک رقم حساس را فقط در تیمار FI عالی شبیه سازی کرد و در سایر تیمارها دقت شبیه سازی برای رقم حساس خوب بود. اما قدرت مدل در شبیه سازی تولید ماده خشک رقم مقاوم در تمام سطوح آبیاری عالی به دست آمد. همچنین قدرت مدل در شبیه سازی عملکرد هر دو رقم عالی ارزیابی شد. مدل عملکرد تیمارهای NI، FI 25%، FI 50%، FI 75% و FI را به ترتیب 1285، 3031، 4697، 6137 و 7649 کیلوگرم در هکتار شبیه سازی کرد. در شرایط آزمایشی نیز عملکرد رقم گاسکوژن در سطوح آبیاری مذکور به ترتیب 1615، 2954، 4483، 5952 و 8132 کیلوگرم و برای رقم پیشگام به ترتیب 1758، 3652، 5071، 6064 و 7548 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. در مجموع نتایج حاکی از کارآمدی مدل ارائه شده در پیش بینی تغییرات رشد و نمو گندم تحت مقادیر متفاوت فراهمی آب می باشد. اما جهت حصول نتایج بهتر مدل موجود باید با آزمایشات گوناگون تعیین اعتبار گردد.
تبخیر و تعرق
مدل پنمن-مونتیث فائو
مدلسازی
مدل سوکروز
مدل لینتول
2014
09
23
387
402
https://jcesc.um.ac.ir/article_36644_785d23a0c59b8d59174c3e966f50ca3e.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
بررسی آماری روند بلند مدت سه متغیر عملکرد، تولید و سطح زیرکشت سالانه هفده محصول زراعی خراسان رضوی
حمید
زارع ابیانه
مریم
بیات ورکشی
هرگونه برنامه ریزی برای آینده مستلزم برآورد از وضعیت آتی می باشد و این کار با مطالعه روند تغییرات سری های زمانی گذشته میسر است. در این پژوهش، تغییرات عملکرد، تولید و سطح زیرکشت 17 محصول زراعی استان خراسان رضوی در یک دوره 25 ساله با آزمون های من کندال، تخمین گر سن و رگرسیون خطی بررسی شد. نتایج تحلیل هر سه آزمون نشان داد که عملکرد 5/76 درصد از محصولات و 2/88 درصد از سطح زیرکشت و 8/55 درصد از تولید محصولات کشاورزی استان در سطوح 01/0 و 05/0 دارای روند معنی دار بودند. از سویی روند 8/58 درصد از عملکرد محصولات افزایشی، 7/17 درصد کاهشی و 5/23 درصد فاقد روند معنی دار بود. به همین ترتیب روند 5/23 درصد از سطح زیرکشت محصولات افزایشی، 7/64 درصد کاهشی و 8/11 درصد فاقد روند معنی دار مشخصی بودند. برای متغیر تولید نیز روند 4/29 درصد افزایشی معنی-دار، 4/29 درصد کاهشی معنی دار به دست آمد. بررسی جزئی تر بیان گر روند افزایشی معنی دار عملکرد، تولید و سطح زیر کشت سه محصول پنبه، شلتوک و گوجه فرنگی بود. هم چنین نتایج هر سه روش بیان گر بیشترین روند منفی تغییرات عملکرد نخود و سطح زیرکشت خربزه بود. از طرفی بیشترین روند مثبت تولید گوجه فرنگی و شلتوک، عملکرد پیاز، سیب زمینی و گوجه فرنگی و سطح زیر کشت گوجه فرنگی مشاهده شد. در مجموع بررسی های انجام شده نشان داد که روند خطی و نیز روند حاصل از آزمون های غیرپارامتری محصولات اساسی استان یعنی گندم، جو، چغندرقند، پنبه، خربزه، هندوانه و گوجه فرنگی در سطح 01/0 معنی دار بوده که بیان گر اهمیت این محصولات در تولید ناخالص استان است.
من کندال
تخمین گر سن
رگرسیون خطی
2014
09
23
403
416
https://jcesc.um.ac.ir/article_36652_893d163bbf0c29c54ab4ddaad602e7a6.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
تاثیر تنش رطوبتی بر توزیع و گسترش ریشه و بخش هوایی چهار ژنوتیپ تریتیکاله (Triticosecale wittmack)
حمیدرضا
خزاعی
شهرام
ریاحی نیا
حمیدرضا
عشقی زاده
عمق نفوذ و گسترش ریشه گیاه نقش به سزایی در تحمل به تنش و استفاده بهینه از رطوبت ذخیره شده در خاک دارد. این پژوهش به منظور بررسی ویژگی های رشد ریشه و شناسایی صفات موثر در تحمل به کمبود آب در ژنوتیپ های تریتیکاله صورت گرفت. به منظور بررسی ویژگی های مورفولوژیک ریشه گیاه تریتیکاله در شرایط متفاوت رطوبتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار که شامل دو رژیم رطوبتی در دو سطح متفاوت رطوبت قابل دسترس خاک شامل شاهد (رطوبت در حد ظرفیت زراعی) و تنش کمبود آب (آبیاری در زمان رسیدن رطوبت به 50 درصد ظرفیت زراعی) و چهار ژنوتیپ تریتیکاله شامل سه لاین امید بخش ET-82-8، 15-82-ET، 17-79 -ET به همراه رقم رایج 92-Junillo در گلخانه تحقیقاتی، دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1387 اجرا شد. نتایج نشان داد که تنش کمبود آب عمق توسعه ریشه را حدود 9 درصد افزایش داد. همچنین تفاوت عمیق ترین عمق ریشه در لاین 15-82-ET نسبت به سطحی ترین عمق در رقم 92-Junillo حدود 2/8 سانتی متر بود. تاخیر در آبیاری باعث کاهش 25 درصدی طول تجمعی ریشه شد. همچنین اختلاف معنی دار 43 درصدی بین بیشترین طول تجمعی ریشه در لاین 15-82-ET نسبت به کمترین طول در 17-79 -ET وجود داشت. تنش کمبود آب؛ طول، سطح، قطر و وزن خشک ریشه در اعماق 20-0 ، 40-20 و 60-40 سانتیمتری خاک را نیز کاهش داد. ضرایب همبستگی بین صفات مورد مطالعه در شرایط تنش کمبود آب نشان داد به استثنای همبستگی بین طول و قطر ریشه همه خصوصیات مورد مطالعه ریشه همبستگی مثبت و معنی داری از نظر آماری با یکدیگر دارند. به طور کلی به نظر می رسد که طول تجمعی ریشه و سطح ریشه از ویژگیهای موثر ژنوتیپ های تریتیکاله در تولید دانه بوده که تحت شرایط تنش کمبود آب میتوانند نقش موثری داشته باشند.
نفوذ عمقی
طول تجمعی
سطح کل ریشه
عملکرد دانه
2014
09
23
417
426
https://jcesc.um.ac.ir/article_36660_306271a97c0e698da7b95b699ebad5ab.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
اثر سالیسیلیک اسید بر عملکرد، اجزای عملکرد و اسانس سیاهدانه L.) (Nigella sativa در شرایط تنش کم آبی
اسماعیل
رضائی چیانه
علیرضا
پیرزاد
از آنجایی که تولید گیاهان دارویی می تواند تحت تاثیر عوامل محیطی مانند محدودیت آب قرار گیرد، لذا تیمار با سالیسیلیک اسید به عنوان یک تنظیم کننده رشد، قادر است مقاومت به خشکی را در گیاهان افزایش دهد. در این راستا، به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر اجزای عملکرد، عملکرد و میزان اسانس گیاه دارویی سیاهدانه در شرایط تنش کم آبی، آزمایشی در مزرعه ای واقع در استان آذربایجان غربی- شهرستان نقده، در قالب طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391-1390 به اجرا در آمد. فواصل آبیاری (شش روز (شاهد)، 12 روز (تنش متوسط)، 18 روز (تنش شدید)) در کرت های اصلی و محلول پاشی سالیسیلیک اسید در سه سطح (0، 5/0 و 1 میلی-مولار) در کرت هاﻯ فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که اثر تیمارهای آبیاری بر ارتفاع بوته، تعداد فولیکول در بوته، تعداد دانه در فولیکول، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه، درصد اسانس و عملکرد اسانس دانه سیاهدانه معنی دار و بر وزن هزار دانه غیرمعنی دار بود. با افزایش فواصل آبیاری از شش روز به 18 روز ارتفاع بوته، تعداد فولیکول در بوته، تعداد دانه در فولیکول، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه، درصد اسانس و عملکرد اسانس دانه به ترتیب 49، 52، 40، 35، 43، 20 و 55 درصد کاهش یافت. در مقابل، تیمار 5/0 میلی مولارسالیسیلیک اسید توانست عملکرد و اجزای عملکرد سیاهدانه را بهبود ببخشد. عملکرد دانه و عملکرد اسانس با کاربرد 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید به ترتیب 13 و 11 درصد نسبت به تیمار صفر میلی مولار سالیسیلیک اسید افزایش پیدا کرد. از نتایج این آزمایش چنین استنباط می شود که محلول پاشی 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید و تیمار دور آبیاری پس از 12روز برای مناطقی از کشور که محدودیت آبی دارند، قابل توجیه است.
آنتی اکسیدان
عملکرد دانه
عوامل تعدیل کننده تنش
فواصل آبیاری
گیاه دارویی
2014
09
23
427
437
https://jcesc.um.ac.ir/article_36667_4db428db3a5eb46f72f1e72c8d8c1b64.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
پیش بینی تعداد دانه گندم ((Triticum aestivum L. با توجه به خارج قسمت فتوترمال در گرده افشانی
عباس
ابهری
افشین
سلطانی
الهام
عزیزی
این تحقیق به منظور بررسی تاثیر خارج قسمت فتوترمال در مرحله گرده افشانی بر تعداد دانه روی چهار رقم گندم در چهار تاریخ کاشت و چهار تکرار انجام شد. این تحقیق در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سبزوار طی سال های زراعی 87-1386 و 1388-1387 اجرا گردید. برای کمی کردن پاسخ تعداد دانه به پارامترهای تاثیر گذار از توابع متعددی استفاده شد که در بین آنها رابطه بین تعداد دانه و عملکرد با 89/0 =R2 به عنوان بهترین رابطه انتخاب شد، بنابراین ما به کمی سازی سایر پارامترهای تاثیر گذار روی تعداد دانه از جمله دما و خارج قسمت فتوترمال پرداختیم. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که رابطه بین تعداد دانه در واحد سطح با میانگین دما از ساقه رفتن تا گرده افشانی در درجه اول اهمیت قرار داشت، بطوری که با افزایش دما به ترتیب در سال های زراعی اول و دوم تعداد دانه با سرعت 3/1215و 9/1118 عدد به ازای هر درجه سانتیگراد کاهش یافت. در میانگین دمای 27 و 30 درجه سانتیگراد در طول این مراحل دانه تشکیل نشد. تغییرات تعداد دانه در واحد سطح در برابر خارج قسمت فتوترمال از ساقه دهی تا گرده افشانی از معادله درجه دو تبعیت کرد و در 55/0 فتوترمال حداکثر تعداد دانه حاصل شد.
گندم
تعداد دانه
خارج قسمت فتوترمال و دما
2014
09
23
438
444
https://jcesc.um.ac.ir/article_36671_3071a6a3b6444cc645a4897d75ec6ec1.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
تاثیر محلولپاشی کلسیم، پتاسیم و منگنز بر برخی شاخصهای رشد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) در شرایط تنش شوری
محمود
عطارزاده
اصغر
رحیمی
بنیامین
ترابی
حسین
دشتی
به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی کلسیم، پتاسیم و منگنز روی خصوصیات رویشی گلرنگ (رقم پدیده) در شرایط تنش شوری، آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل دو عاملی، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در گلخانه دانشگاه ولی عصر رفسنجان اجرا شد. عامل اول شوری در چهار سطح، شامل بدون شوری و شوری 500، 1000 و 1500 میلیگرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک بود و عامل دوم محلولپاشی در چهار سطح محلولپاشی آب مقطر و محلولپاشی نیترات کلسیم و پتاسیم دی هیدروژن فسفات هر یک با غلظت ده میلیمولار و محلولپاشی سولفات منگنز به مقدار یک میلیمولار از دو هفته پس از سبز شدن، هر دو هفته یکبار اعمال شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری وزن خشک، سطح برگ و ارتفاع به طور معنیداری کاهش یافت، اما تعداد برگ تحت تاثیر تیمار شوری و محلولپاشی قرار نگرفت. بیشترین سطح برگ در محلولپاشی پتاسیمدیهیدروژنفسفات و نیترات کلسیم و کمترین آن در محلولپاشی سولفات منگنز بدست آمد. محلولپاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات و نیترات کلسیم تا حدودی توانسته مانع از کاهش سرعت رشد گیاه در زمان ابتدایی رشد در شوری 500 و 1000 میلیگرم کلرید سدیم گردد. تیمار 1500 میلیگرم کلرید سدیم، به طور معنیداری مقدار نسبی کلروفیل و نسبت Fv/Fmرا در برگ گلرنگ تحت تاثیر قرار داد و باعث کاهش معنیدار آن شد و محلول پاشی نیترات کلسیم، پتاسیم دی هیدروژن فسفات و سولفات منگنز نیز باعث کاهش مقدار نسبی کلروفیل گردیده است.
سرعت رشد گیاه
سطح برگ
گلرنگ
وزن خشک
2014
09
23
445
453
https://jcesc.um.ac.ir/article_36682_a9ef7a14c62192ab59ff221a827e6181.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
تأثیر قارچ تریکودرما (Trichoderma harzianum) بر عملکرد دانه گندم (Triticum aestivum L.) در سطوح مختلف نیترات کادمیوم
فاطمه
تقوی قاسمخیلی
همت اله
پیردشتی
محمدعلی
تاجیک قنبری
محمد علی
بهمنیار
به منظور بررسی نقش قارچ تریکودرما در بهبود عملکرد و اجزای عملکرد گندم (رقم 81N) در سطوح مختلف نیترات کادمیوم، آزمایشی به-صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل قارچ harzianum T. در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد قارچ) و سطوح مختلف نیترات کادمیوم (صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم بر لیتر) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که کاربرد تریکودرما باعث افزایش معنی دار عملکرد بیولوژیک (46 درصد) و عملکرد کاه (30 درصد) گندم در مقایسه با تیمار عدم کاربرد قارچ شد. همچنین سطوح آلودگی به کادمیوم تأثیر معنی داری بر شاخص برداشت، تعداد دانه در سنبله و ضریب تسهیم داشت به طوری که
به ترتیب باعث کاهش 20، 24 و 38 درصدی این صفات نسبت به گیاهان شاهد شدند. همچنین بین کاربرد تریکودرما و کادمیوم از نظر صفات تعداد سنبله، وزن دانه در سنبله، عملکرد دانه و شاخص تحمل برهمکنش معنی داری مشاهده شد. بر این اساس بیشترین عملکرد دانه (95/4 گرم در بوته) و شاخص تحمل (25/153 درصد) در حضور تریکودرما بدون آلودگی به کادمیوم بدست آمد که نسبت به عدم کاربرد تریکودرما به ترتیب از افزایش 65 و 53 درصدی برخوردار بودند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که در شرایط آلودگی به کادمیوم استفاده از قارچ تریکودرما در بهبود رشد، عملکرد و افزایش شاخص تحمل گیاه گندم مؤثر بود.
زیست پالایی
شاخص تحمل
عملکرد
2014
09
23
454
462
https://jcesc.um.ac.ir/article_36690_e7fd9b24b896351959cfec0b9b1fbff0.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
مقایسه سیستم کشت مستقیم و نشایی برنج در استان مازندران: رقابت علف هرز، عملکرد و اجزای عملکرد
افراسیاب
علا
مجید
آقاعلیخانی
بهمن
امیری لاریجانی
سعید
صوفی زاده
برای بررسی توان رقابتی برنج با علفهای هرز در دو سیستم کشت نشایی و مستقیم، آزمایشی در سال 1390 در استان مازندران، شهرستان محمودآباد انجام گرفت. تحقیق به صورت آزمایش اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کرتهای اصلی شامل دو سیستم کشت نشایی و کشت مستقیم در بستر مرطوب و کرتهای فرعی شامل سه رقم مختلف برنج تحت دو روش مدیریتی علف هرز (با و بدون علف هرز) بودند. نتایج نشان داد در شرایط بدون علف هرز عملکرد برنج در دو سیستم کشت تفاوت معنی داری با هم نداشتند، اما در شرایط رقابت علف هرز افت عملکرد برنج در کشت مستقیم و نشایی به ترتیب 66 و 14درصد بود. لاین 843 که در کشت نشایی توانایی رقابتی بالایی با علف هرز داشت در کشت مستقیم به دلیل بنیه اولیه ضعیف در برابر فشار بالای علف هرز با کاهش مقاومت مواجه شد اما رقم بومی منطقه (طارم دیلمانی) در کشت مستقیم توانایی رقابتی مناسب و پایداری عملکرد بهتری نسبت به رقم اصلاح شده خزر و لاین 843 داشت. توانایی رقابتی ارقام به ارتفاع بیشتر، سرعت رشد بیشتر در ابتدای فصل، تعداد خوشه و برتری وزن خشک برنج نسبت داده شد و در کشت مستقیم صفات مربوط به بنیه اولیه گیاه مهمتر از دیگر صفات بود. آزمایش نشان داد در صورت کنترل علف هرز کشت مستقیم راهکار مناسبی برای کاهش هزینههای تولید برنج میباشد و سرعت رشد اولیه گیاهچه نقش مهمی در رقابت با علف هرز در این سیستم کشت دارد.
برنج
علف هرز
کاهش عملکرد
سرعت رشد اولیه
2014
09
23
463
475
https://jcesc.um.ac.ir/article_36699_7e914caa8b0cabe897e17f8a2e036fe7.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
کنترل علف هرز گل جالیز در مزرعه گوجهفرنگی (Lycopersicum esculentum Mill)
کمال
شیردل
شهلا
امانی
مهرداد
یارنیا
عزیز
جوانشیر
عادل
دباغ محمدی نسب
از آنجا که وجود گل جالیز در یک مزرعهی گوجهفرنگی، تأثیر سوء در تمام مراحل رشد رویشی و زایشی آن و بنابراین خسارت جبرانناپذیری در پی خواهد داشت؛ به منظور کنترل شیمیایی این علف هرز انگلی در زراعت گوجهفرنگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار و 12 تیمار در مزرعهای از توابع شهرستان مهاباد انجام شد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- علفکش سولفوسولفورون به مقدار 35 گرم در هکتار در سه سطح (سمپاشی در 40 و 60 روز بعد از نشاءکاری و شاهد بدون سمپاشی). 2- کودهای زیستی بارور-2 و نیتراژین هر کدام در دو سطح (مصرف کود زیستی و عدم مصرف کود زیستی). نتایج نشان داد که اثر اصلی سولفوسولفورون در دو نوبت 40 و 60 روز بعد از نشاءکاری باعث کاهش بترتیب 75 و 57 درصد از تراکم شاخههای گل جالیز در واحد سطح به ازای هر بوتهی گوجهفرنگی و نیز کاهش 60 درصد بیوماس گل جالیز شد. کاربرد سولفوسولفورن به همراه با کود زیستی بارور-2 و نیتراژین به غیر از تیمار دوبار سمپاشی سبب افزایش میانگین ارتفاع بوتهی گوجهفرنگی شد. این در حالی بود که صفات تعداد میوه و عملکرد اقتصادی گوجهفرنگی تنها تحت تأثیر کود زیستی بارور-2 قرار گرفت به طوری که کاربرد کود زیستی بارور-2 تعداد میوههای گوجهفرنگی و نیز عملکرد اقتصادی گوجهفرنگی در واحد سطح را کاهش داد. اما بر قطر میوهها و میزان گوشتی و آبدار بودن آنها همانند سایر تیمارها تاثیری بر جای نگذاشت.
کنترل شیمیایی
گل جالیز مصری
کود زیستی بارور-2
کود زیستی نیتزاژین
علفکش سولفوسولفورون
2014
09
23
476
483
https://jcesc.um.ac.ir/article_36704_3570ee1f698cef05dcf5ded96e7859fd.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
تجزیه و تحلیل شاخصهای رشد دو رقم گیاه عدس با استفاده از مدلسازی رگرسیونی
عظیمه
باقری
خسرو
عزیزی
محمد سعید
حسنوندی
تجزیه و تحلیل رشد روش با ارزشی در بررسی کمی رشد، نمو و تولید گیاهان زراعی به شمار میرود. به منظور مطالعه شاخصهای رشد فیزیولوژیک گیاه عدس تحت شرایط دیم، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان واقع در شهرستان خرمآباد به اجرا درآمد. در این آزمایش از دو رقم گچساران و فیلیپ که دو رقم مناسب و رایج در کشت منطقه هستند استفاده گردید. به منظور بررسی دقیق تر از شاخص درجه روز رشد برای برازش منحنیهای شاخص رشد استفاده شد و با استفاده از مدل های رگرسیونی غیر خطی برای هر کدام از شاخصهای رشد مدل مناسب انتخاب شد. نتایج بررسی شاخصهای رشد نشان داد که رقم گچساران در شاخص سطح برگ نسبت به رقم فیلیپ دارای برتری است اما رقم فیلیپ در سرعت رشد محصول، میزان جذب خالص و تولید ماده خشک دارای برتری بود. سرعت رشد نسبی در هر دو رقم تقریباً یکسان بود. در مجموع اینکه ویژگیهای رشد رقم گچساران منجر به تولید عملکرد دانه بالاتر و ویژگی های رشد رقم فیلیپ منجر به تولید عملکرد بیولوژیک بیشتر میشود.
عدس
شاخص رشد فیزیولوژیک
دیم
رگرسیون غیر خطی
2014
09
23
484
490
https://jcesc.um.ac.ir/article_36710_1109b17e0b343b4ca9c8aad811f0ce02.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
بررسی توان رقابتی ژنوتیپ های مختلف لوبیا در برابر علفهای هرز
روح اله
امینی
حسین
پژگان
عادل
دباغ محمدی نسب
به منظور بررسی اثر تداخل علفهای هرز بر عملکرد، اجزای عملکرد و توان رقابتی ژنوتیپ های لوبیا، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. در این آزمایش عامل اصلی هشت ژنوتیپ لوبیا از انواع مختلف شامل لوبیا قرمز (ارقام گلی، صیاد، درخشان و اختر)، لوبیا چیتی (ارقام محلی خمین و صدری) و لوبیا سفید (ارقام شکوفا و پاک) و عامل فرعی شامل دو سطح آلوده به علف هرز و عاری از علف هرز بود. نتایج نشان داد که تاثیر ژنوتیپ لوبیا بر عملکرد و اجزای عملکرد آن معنی دار بود. تاثیر تیمار علف هرز بر همه صفات لوبیا به غیر از وزن صد دانه معنی دار بود. تعداد غلاف در بوته همه ژنوتیپ-های لوبیا تحت تیمار علف هرز به طور معنی داری کاهش یافت. اثر متقابل تیمار علف هرز در ژنوتیپ بر تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه و بیولوژیک لوبیا معنی دار بود. بین ارقام، رقم گلی بیشترین تعداد غلاف در بوته و ارقام گلی و شکوفا بیشترین تعداد دانه در غلاف را داشتند. ژنوتیپ های گلی و خمین به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد دانه را در هر دو تیمار آلوده و عاری از علف هرز تولید کردند. ژنوتیپ های لوبیا توان رقابتی متفاوتی نشان دادند به طوری که ژنوتیپ های گلی و پاک توان رقابتی بیشتری در برابر علف های هرز نسبت به سایر ژنوتیپ ها داشتند. بنابراین با کشت ژنوتیپ های لوبیا با توان رقابت بالا در برابر علف های هرز، می توان افت عملکرد لوبیا را کاهش داد، علاوه بر اینکه از رشد علف-های هرز جلوگیری می شود.
آلوده به علفهرز؛ اجزای عملکرد
رقابت
رقم
عملکرد دانه
2014
09
23
491
501
https://jcesc.um.ac.ir/article_36719_5929f421f742ea2168056d3939d11406.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
تاثیر الگوی کم آبیاری بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد دو گونه بالنگو (Lallemantia royleana & iberica) از منطقه مشهد و ارومیه
سعیده
ملکی فراهانی
مینا
عبدالهی
مطالعه عوامل تنش زا و تأثیر آنها بر گیاهان دارویی به ویژه در شرایط کشور ما بسیار حیاتی به نظر می رسد. بالنگو گیاهی است که علاوه بر مصارف دارویی، در صنعت کاربرد فراوان دارد. با توجه به احتمال وقوع تنش خشکی در طول دوره رشد این گیاه، لازم است که بررسی اثرات ناشی از تنش خشکی بر روی تغییرات عملکرد و اجزاء عملکرد و برخی پارامترهای رشدی این گیاه پرداخته شود تا پاسخ های گیاه در مقابله با تنش خشکی ارزیابی شود. لذا آزمایشی با سه عامل الگوی آبیاری، گونه گیاهی و مبدا جمع آوری بذر به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. در طول فصل رشد دو سطح آبیاری بر اساس تخلیه 40 (شاهد) و 60 درصد آب قابل استفاده خاک (تنش) بر دو گونهی بالنگو شاملLallemantia royleana وL. iberica که بذر آنها از منطقه ارومیه و مشهد جمع آوری شده بود، اعمال شد. با افزایش تخلیه آب قابل استفاده خاک، شاخص سطح برگ و مقدار رنگیزه های فتوسنتزی کاهش معنی دار نیافت. گونه L. iberica بیشترین مقدار شاخص سطح برگ (99/2) را داشت. گونه L. royleana مقدار کلروفیل a بیشتری (0008/0 میلی گرم بر گرم وزن تر) نسبت به گونه L. iberica داشت. کاهش رطوبت قابل استفاده خاک تا حد 60 درصد بر بسیاری از صفات مربوط به اجزاء عملکرد، اثر معنی دار نداشت، اما با افزایش شدت تخلیه آب قابل استفاده خاک، تعداد فندقه در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد چرخه گل در بوته، طول گل آذین، ارتفاع بوته و تعداد شاخه جانبی کاهش یافت، اما وزن دانه در بوته و وزن هزار دانه روند افزایشی نشان دادند. عملکرد دانه از سطح 40 درصد (4/208 کیلوگرم در هکتار) به سطح 60 درصد تخلیه آب قابل استفاده خاک، (3/107 کیلوگرم در هکتار) 84/43 درصد کاهش یافت. گونه L. royleana در برابر افزایش تخلیه رطوبت خاک کاهش عملکرد دانه کمتری (40) نسبت به گونه L. iberica (100 کیلوگرم در هکتار) نشان داد. اکوتیپ مشهد بیشترین عملکرد دانه را نشان داد. همبستگی مثبت و معنی داری بین عملکرد دانه و شاخص سطح برگ، غلظت کلروفیل a و وزن هزار دانه مشاهده شد. به طور کلی گونه L. royleana از منطقه مشهد بیشترین علمکرد دانه را در شرایط کمبود رطوبتی خاک تولید کرد.
آبیاری، اکوتیپ
بالنگو
رنگیزه های فتوسنتزی
شاخص سطح برگ
عملکرد دانه
2014
09
23
502
515
https://jcesc.um.ac.ir/article_36727_3a0d329d2713e4ce287b65d8fc2cabb1.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
مطالعه پرایمینگ بذر و تاریخ کاشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی از خصوصیات زراعی و کیفی دو رقم کلزای بهاره در همدان
علی
محققی
محمدعلی
ابوطالبیان
به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت، رقم و پرایمینگ بذر کلزا بر عملکرد، اجزای عملکرد، میزان روغن و پروتئین دانه، آزمایشی در مزرعه پژوهشی دانشگاه بوعلی سینا در سال 91-1390 انجام گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل تاریخ کاشت (24 اسفند، 5 و 15 فروردین)، پرایم بذر (پرایم نشده، پرایم با آب و محلول سولفات روی) و دو رقم Hayola401 و RGS003 بود. صفات مورد بررسی شامل تعداد خورجین در بوته، دانه در خورجین، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، درصد روغن و پروتئین دانه، عملکردهای دانه، روغن و بیولوژیک و شاخص برداشت بود. نتایج نشان داد که تاخیر در کاشت، سبب کاهش کلیه صفات بجز درصد پروتئین دانه شد. پرایم کردن توانست صفات ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، تعداد دانه در خورجین، درصد و عملکرد روغن و درصد پروتئین را در تمامی تاریخهای کشت افزایش دهد. در این تحقیق پرایم کردن با محلول سولفات روی و آب صفت تعداد خورجین در بوته را به ترتیب حدود 1/16 و 5/10 درصد نسبت به تیمار عدم پرایم افزایش داد. بیشترین تعداد دانه در خورجین با متوسط 3/14 در تاریخ کاشت اول از طریق پرایم کردن بذور رقم Hayola401 با آب و محلول سولفات روی بدست آمد. پرایم کردن در تاریخ کاشت سوم به ویژه با آب سبب افزایش56 درصدی عملکرد روغن رقم RGS003 نسبت به تیمار عدم پرایم آن گردید. پرایم کردن با سولفات روی و آب به ترتیب باعث افزایش 04/5 و 7/3 درصدی شاخص برداشت نسبت به تیمار عدم پرایم شد. بطور کلی در صورت تاخیر در کاشت کلزای بهاره به ویژه در رقم RGS003 پرایم کردن بذر ترجیحاً با سولفات روی باعث بهبود خصوصیات کمی و کیفی محصول میگردد.
شاخص برداشت
روغن
پروتئین
آب
سولفات روی
2014
09
23
516
525
https://jcesc.um.ac.ir/article_36733_b5fed41f124331c4ce51b9def6a1298c.pdf
پژوهشهای زراعی ایران
2008-1472
2008-1472
1393
12
3
بررسی تاریخ کاشت، تراکم بوته و روش برداشت بر رشد و عملکرد ذرت سالادی رقم دانه طلایی (.L Var SC403su Zea mays)
آتنا
رحمانی
مجید
نصراله الحسینی
سعید
خاوری خراسانی
با توجه به اهمیت ذرت سالادی، آزمایشی شامل تاریخ کاشت (25 خرداد، 13 تیر و 3 مرداد) به عنوان عامل اصلی، تراکم بوته (5/6، 5/8، 5/10 بوته در متر مربع) به عنوان عامل فرعی و روش برداشت (کامل (برداشت بلالها به صورت ذرت سالادی) و دو منظوره (بلال اول ذرت شیرین و بلالهای بعدی به فرم ذرت سالادی) به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان رضوی در سال 1391 اجرا گردید. نتایج نشان داد، بیشترین ارتفاع بوته از تاریخ 13 تیر به طول 168 سانتیمتر به دست آمد. همچنین بالاترین درصد بلال استاندارد به عنوان فاکتوری مهم برای کارخانجات صنایع تبدیلی، از تاریخ 3 مرداد با تراکم 5/10 بوته در مترمربع و از روش برداشت کامل بلال ها به صورت ذرت سالادی با متوسط 9/63 درصد بدست آمد. بیشترین درصد بلال غیراستاندارد در تاریخ کاشت 3 مرداد با تراکم 5/8 بوته در مترمربع با روش برداشت دو منظوره به میزان 6/74 حاصل گردید. حداکثر شاخص برداشت بلال در تاریخ کاشت 25 خرداد و روش برداشت دو منظوره به میزان 2/35 درصد بدست آمد. بیشترین علوفه تولیدی به عنوان محصول جانبی از تاریخ کاشت 13 تیر و روش برداشت کامل به میزان 4 کیلوگرم در مترمربع حاصل گردید. با توجه به شرایط آب و هوایی مشهد، برای تولید بیشترین و بهترین درصد بلال استاندارد، تراکم 5/10 بوته در مترمربع و تاریخ کاشت 3 مرداد توصیه می شود.
برداشت دو منظوره
تاریخ کاشت
جمعیت گیاهی
ذرت شیرین
2014
09
23
526
534
https://jcesc.um.ac.ir/article_36738_92689736170b00f1518c9e499d0349e9.pdf