خشکی رایج درمناطق دیم کشور یکی از عوامل محدود کننده رشد و عملکرد عدس می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش خشکی در مرحله جوانه‌زنی ژنوتیپ های عدس بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 12 ژنوتیپ (MLC 4، MLC 13، MLC 40، MLC 80، MLC 129 ،MLC 179 ،MLC 183 ، MLC 187، MLC 191، MLC 232، MLC 245،MLC 313 ) و 5 سطح خشکی (صفر ، 4- ، 8- ، 12- و 16- بار) در 3 تکرار انجام شد. بین پتانسیل‌های آب خاک در مورد همه صفات اندازه‌گیری شده تفاوت معنی‌دار مشاهده گردید (01/0>p). با کاهش پتانسیل آب، درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه کاهش یافت. ژنوتیپ‌ها نیز در مورد تمام صفات بجز نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه با هم تفاوت معنی‌داری داشتند (01/0>p). نتایج نشان داد که جهت ارزیابی تحمل ژنوتیپ‌های عدس به تنش خشکی در مرحله جوانه‌زنی بهترین صفت طول ساقه چه و بهترین سطوح تنش، سطوح 8- و12- بار می‌باشند.
محمد کافی; احمد نظامی; حسین حسینی; علی معصومی. "اثرات فیزیولوژیک تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول بر جوانه‌زنی ژنوتیپ‌های عدس". پژوهشهای زراعی ایران, 3, 1, 1384, 69-80. doi: 10.22067/gsc.v3i1.1293
HARVARD
کافی, محمد, نظامی, احمد, حسینی, حسین, معصومی, علی. (1384). 'اثرات فیزیولوژیک تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول بر جوانه‌زنی ژنوتیپ‌های عدس', پژوهشهای زراعی ایران, 3(1), pp. 69-80. doi: 10.22067/gsc.v3i1.1293
)
ارسال نظر در مورد این مقاله