به منظور بررسی اثر روش‌های مختلف مدیریت علف‌های هرز در چغندرقند، آزمایشی در دو سال زراعی 85-84 و 86-85 در منطقه مشهد، انجام شد. هر آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل: علف‌کش گلتکس + علف‌کش بتانال، علف‌کش گلتکس+ کولتیواسیون، دیسک + علف‌کش‌بتانال، دیسک + کولتیواسیون، گیاه‌پوششی + علف‌کش بتانال، گیاه‌پوششی + کولتیواسیون، علف‌کش بتانال + وجین و در نهایت تیمار وجین کامل بود. نمونه برداری از جمعیت علف‌های‌هرز در سه مرحله، ابتدای فصل رشد، بعد از بعد از اعمال مدیریت و در انتهای فصل رشد انجام شد. در آزمایش سال اول و دوم، در بین تیمارهای مدیریتی در مرحله اول نمونه‌برداری، تراکم علف‌های‌هرز در تیمارهای گیاه پوششی و دیسک نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اما در مرحله دوم نمونه‌برداری در آزمایش اول تیمار وجین کامل و دیسک+کولتیواسیون به ترتیب با 5/21 و 6/26 بوته در مترمربع و در ازمایش دوم تیمار وجین کامل و تیمار علف‌کش بتانال + وجین به ترتیب با 14 و 8/17 بوته در مترمربع کمترین تراکم علف‌هرز را داشتند. در آزمایش دوم حداقل و حداکثر عملکرد چغندرقند در تیمارهای گیاه‌پوششی+ علف‌کش بتانال و وجین کامل به ترتیب با 43 و 104تن در هکتار در مقایسه با تیمار شاهد با 3500 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. حداکثر عیار قند(35/19درصد) در تیمار علف‌کش بتانال +کولتیواسیون و حداقل عیار قند(88/14درصد) در تیمار وجین مشاهده شد. البته حداکثر عملکرد قند در تیمار وجین + علف‌کش بتانال (85/17در هکتار) و حداقل آن در تیمار گیاه‌پوششی+بتانال (5/7 تن در هکتار) بدست آمد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله