جوانه زنی و استقرار مطلوب گیاه یکی از مهمترین مشکلات کشاورزان در مناطق خشک ونیمه خشک می‌باشد. پیش تیمار2 بذر به عنوان یک راهکار جهت افزایش استقرار گیاه بویژه در شرایط نامطلوب مطرح است. در این آزمایش دو ژنوتیپ عدس با PEG وNaCl و در 3 پتانسیل اسمزی (4- ، 8- و12- بار) از هرماده پیش تیمار شدند و سپس جوانه زنی آنها در دو شرایط عدم تنش خشکی و تنش خشکی(صفر و 8- بار) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که پیش تیمار با PEG اثر مطلوب تری بر پارامترهای جوانه زنی عدس دارد. در بین پتانسیل های اسمزی، 8- بار از PEG و 4- بار از NaCl اثرات مطلوب تری را از خود نشان دادند. ژنوتیپ MLC4 نسبت به ژنوتیپ MLC198 در پاسخ به پیش تیمار برتری داشت. سرعت جوانه زنی، تعداد ریشه چه فرعی و نسبت ریشه چه به ساقه چه تحت تاثیر ماده پیش تیمار کننده قرار نگرفتند. در شرایط عدم تنش خشکی نسبت به شرایط تنش خشکی( پتانسیل 8- بار) پارامترهای مختلف جوانه زنی در وضعیت مناسب تری قرار داشتند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله