این آزمایش در سال زراعی 88 – 1387 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی (اراک) به صورت فاکتوریل با طرح پایۀ بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل گوگرد در سه سطح صفر (S1)، 40 (S2) و 80 کیلوگرم گوگرد خالص در هکتار (S3) و ارقام کلزا دارای سه سطح اوکاپی (V1)، مودنا (V2) و لیکورد (V3) بودند. نتایج نشان داد که تیمار 40 کیلوگرم گوگرد خالص در هکتار از نظر برخی صفات نظیر عملکرد دانه و روغن نسبت به بقیه تیمارها برتری داشت. رقم لیکورد بیشترین تعداد خورجین در بوته، وزن هزار دانه عملکرد دانه و روغن را دارا بود. اثر متقابل لیکورد با 40 کیلوگرم گوگرد، بیشترین تعداد خورجین در ساقه اصلی، تعداد خورجین در بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه را نشان داد. همبستگی عملکرد دانه نیز با تعداد خورجین در ساقه اصلی (**47/0=r)، تعداد خورجین در بوته (**57/0=r) و وزن هزار دانه (**69/0=r) مثبت و معنی دار بود. به علاوه همبستگی مثبت و معنی دار بین عملکرد روغن با تعداد خورجین در ساقه اصلی (**51/0=r)، تعداد خورجین در بوته (**48/0=r)، وزن هزار دانه (**50/0=r) و عملکرد دانه (**90/0=r) وجود داشت. بدین ترتیب، می توان چنین نتیجه گیری کرد که تعداد خورجین در ساقه اصلی، تعداد خورجین در بوته و وزن هزار دانه تأثیر بیشتری بر افزایش عملکرد دانه و روغن کلزا در مقایسه با دیگر اجزاء عملکرد دارند. در این تحقیق تیمار 40 کیلوگرم گوگرد خالص در هکتار و رقم لیکورد از نظر افزایش عملکرد دانه در واحد سطح نسبت به دیگر تیمارها برتری داشتند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله