به منظور تعیین اثر رژیمهای مختلف آبیاری بر مقدار محصول و اجزاء عملکرد زیره سبز، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار و 6 تیمار در سالهای 78-1377 و 79-1378 در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای اعمال شده عبارت بودند از: T1 دیم (بدون آبیاری)، T2 یک آبیاری در زمان گلدهی، T3 یک آبیاری در زمان دانه دهی، T4 یک آبیاری در زمان گلدهی و یک آبیاری در زمان دانه دهی، T5 سه آبیاری در زمانهای پس از سبز شدن، گلدهی و دانه دهی و T6 آبیاری کامل در تمام دوره رشد تیمارهای آبیاری مطابق با عرف محلی در نقاط مستعد کشت زیره خراسان انتخاب شده اند. در طول دوره رشد تیمار دیم 185 میلی متر باران و تیمار آبیاری کامل 350 میلی متر باران و آب آبیاری دریافت داشته است. نتایج آزمایش نشان داد که گرچه با کاهش تعداد آبیاری درتیمارهای مختلف مقدار پتانسیل آب گیاه نیز کاهش یافت و در تیمار دیم به مقدار 30 – بار رسید (در مقایسه با 15 – بار در تیمار آبیاری کامل)، ولی آثار پژمردگی در بوته‌های هیچ کدام از تیمارها ظاهر نشد، که این امر نشان دهنده مقاومت این گیاه به خشکی می‌باشد. بین عملکرد دانه، تعداد چتر در بوته و تعداد دانه در چتر بین تیمارهای مختلف در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری مشاهده نشد، اما تیمار آبیاری کامل، کمترین وزن هزار دانه، کمترین شاخص برداشت و بیشترین مقدار بیوماس (ذی توده) کل را داشت. تفاوت بین وزن هزار دانه در تیمارT1، شاخص برداشت در تیمارهایT3 ،T4 و T5 و بیوماس کل در تیمارT1، T2، T3، T4 با تیمار T6 در سطح 5 درصد معنی دار بود. بطور کلی نتایج آزمایش نشان داد که در سالهایی که بارندگی در حد میانگین است و تا حد 185 میلی متر بارندگی در طول دوره رشد وجود داشته باشد، نیازی به آبیاری زیره وجود ندارد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله