چکیده
گوجه فرنگی، گیاهی است که از جنبه های غذایی، اقتصادی و علمی از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به اهمیت زراعی آن و حساسیت این گیاه زراعی نسبت به اغلب تنش های زیستی و غیر زیستی، نیاز به استفاده از روش های نوین در اصلاح این گیاه بیش از پیش احساس می شود. در این تحقیق عوامل مؤثر در تراریزش گوجه فرنگی زراعی مورد بررسی قرار گرفت. دو رقم پتوارلیCH و ارلی اورباناY به ترتیب بیشترین میانگین باززایی را داشتند و بیشترین میزان تراریزش در رقم ارلی اورباناY مشاهده شد. پیش کشت یک روزه ریز نمونه ها و افزودن 100 تا 150 میکرومولار استوسیرینگون به محلول تلقیح، در تراریزش گیاهان اثر مثبت داشت. بهترین زمان تلقیح ریزنمونه با باکتری 15 دقیقه و بهترین زمان برای هم-کشتی ریزنمونه ها با آگروباکتریوم، دو روز پس از تلقیح تشخیص داده شد. گیاهان تراریخته احتمالی، در محیط کشت های گزینش به خوبی رشد کردند. گیاهان تراریخته با استفاده از آغازگرهای اختصاصی هر دو ژن کولین اکسیداز آرتروباکتر (codA) و ژن نشانگر گزینشگر نئومایسین فسفوترانسفرازII (nptII) مورد تأیید قرار گرفتند. گیاهان فوق برای آزمایش های تکمیلی مولکولی و زیست سنجی به خاک انتقال یافتند.
واژه های کلیدی: آگروباکتریوم، باززایی، تراریزش، گوجه فرنگی، هم کشتی
)
ارسال نظر در مورد این مقاله