به منظور بررسی تاثیر چهار سطح نیتروژن و سه سطح ماده کند کننده رشد سایکوسل (۲-کلرواتیل تریمتیلآمونیومکلرید، CCC) بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کلزای پاییزه طلایه و لیکورد، آزمایشی در قالب طرح کرتهای دو بار خرد شده در سال زراعی ۸۴-۱۳۸۳ در شرایط اقلیمی باجگاه، در محل ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز (۵۰ ۲۸ عرض جغرافیایی شمالی، ۴۶ ۵۲ طول جغرافیایی شرقی و با اختلاف ارتفاع ۱۸۱۰ متر از سطح دریا) طراحی و به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل فاکتور اصلی رقم (طلایه و لیکورد)، فاکتور فرعی نیتروژن (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی سایکوسل (صفر، ۴/۱ و ۸/۲ لیتر در هکتار) بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانه در واحد سطح در هر دو رقم طلایه و لیکورد در تیمار ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن در بیشترین میزان خود بود. افزایش نیتروژن با افزایش وزن خشک نهایی بوته و تعداد خورجین در بوته همراه بود. تعداد دانه در خورجین و میانگین وزن دانه در کلزا از اجزای نسبتا با ثبات عملکرد دانه در این پژوهش بودند و تغییرات چندانی از خود نشان ندادند. رقم لیکورد در ۱۰۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار بیشترین درصد روغن و پروتیین دانه را تولید کرد که توصیه میشود در پژوهشهای بعدی مورد توجه بیشتری قرار گیرد. کاربرد ۸/۲ لیتر سایکوسل در هکتار باعث افزایش تعداد خورجین در بوته، عملکرد دانه و وزن خشک نهایی بوته گردید. افزون بر این، کاربرد سایکوسل و ۲۰۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار، موجب افزایش معنیدار عملکرد دانه در واحد سطح گردید. در شرایط مشابه با پژوهش حاضر، میتوان کاربرد ۸/۲ لیتر در هکتار سایکوسل همراه با ۲۰۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار را برای هر دو رقم طلایه و لیکورد توصیه کرد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله